نشان عکس سال مطبوعات ایران به عکاس ایسنا اصفهان رسید

آریا جعفری، که برای دومین بار افتخار دریافت نشان عکس سال مطبوعات ایران را برای اصفهان به ارمغان می‌آورد، به ایسنا می‌گوید: تصویری را که در بخش تک عکس نشان عکس سال مطبوعات ایران برگزیده شناخته شد، در آخرین بازی لیگ برتر فوتبال بانوان ثبت کردم. زمانی که یک فصل تمام اجازه عکاسی از فوتبال بانوان را نداشتم و امیدوار بودم بتوانم در آخرین بازی که جام قهرمانی اهدا می‌شد، این کار را انجام بدهم.

عکاس خبرگزاری ایسنا تصریح می‌کند: به همین منظور اسفندماه ۱۳۹۹ به سیرجان سفر کردم، اما نیمه اول بازی به عکاسان اجازه حضور در زمین را ندادند تا اینکه نیمه دوم، به لطف نائب رئیس فدراسیون موفق شدم از بازی عکاسی کنم و تصویری که شب گذشته برگزیده شناخته شد، یادگاری از آن روز است.

برنده نشان سال عکس مطبوعات ایران می‌افزاید: این مسئله همیشه برایم سؤال بوده که چرا وقتی بانوان فوتبالیست ما با همین پوشش در مسابقات بین‌المللی شرکت می‌کنند، عکاسی از آنها مانعی ندارد، اما در مسابقات داخلی لیگ، به انحای مختلف اجازه نمی‌دهند عکاسان مطبوعاتی بتوانند وظیفه خود را برای ثبت بازی آن‌ها انجام بدهند.

جعفری می‌گوید: وظیفه سربازی که در تصویر مشهود است، ممانعت از حضور آقایان در زمین و تماشای بازی توسط آن ها بود! او به‌راحتی تمام بازی را تماشا کرد و من با ثبت این عکس قصد داشتم بگویم ما عکاسان مطبوعاتی چیز زیادی نمی‌خواهیم، فقط اینکه اجازه بدهند کارمان را انجام بدهیم.

فاطمه نصر نیز که با ثبت تصویری از سهیلا جورکش، یکی از قربانیان اسیدپاشی اصفهان نامزد دریافت نشان بخش مسائل معاصر شده بود، در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار می‌کند: هفت سال از ماجرای تلخ اسیدپاشی به ‌صورت زنان اصفهانی گذشته و سهیلا جورکش یکی از کسانی بود که بیشترین آسیب را در این حادثه دید. او تا کنون بیش از ۹۰ عمل جراحی انجام داده و بینایی چشم راستش را نیز به طور کامل از دست داده است.

او ادامه می‌دهد: اواخر مهرماه سال گذشته دیداری دوستانه با خانم جورکش داشتم و لحظه‌ای که در حال آماده‌سازی دوربین برای ثبت چند عکس یادگاری بودم، با صحنه پاک کردن تیتانیوم چشم او توسط مادرش مواجه شدم. به این دلیل که چشم او پلک ندارد، این تیتانیوم باید هر روز پاک شود.

عکاس خبرگزاری ایسنا اصفهان یادآور می‌شود: خانم جورکش مخالف ثبت عکس از این لحظه بود و می‌گفت نمی‌خواهم روح مردم را آزرده کنم اما چشم او از آب‌سیاه رنج می‌برد و باید بار دیگر آن را عمل کند وگرنه همین بینایی اندک را هم از دست می‌دهد.

نصر، خاطر نشان می‌کند: بالاخره این عکس را گرفتم. در آن لحظه به هیچ‌چیز فکر نمی‌کردم جز اینکه اجازه ندهم آن حادثه تلخی که جسم و روح افراد زیادی را آزرده، فراموش شود.

او می‌گوید: سهیلا جورکش همواره تأکید می‌کند که نه قربانی، بلکه قهرمان اسیدپاشی است. او قصد دارد سفیر صلح باشد و امیدوار است که افکار و اندیشه انسان‌ها مملو از آگاهی و دنیا پر از  نور، صلح و عشق و امید باشد.